“Verzamelen is mijn leven.”
Op de zolder van een heel normaal huis, bevindt zich een schatkamer vol memorabilia en rekwisieten: gesigneerde scripts, foto’s, posters – werkelijk alles rondom de film Le Mans van Steve McQueen.
“Dus jij bent degene die mij pas weer met rust laat zodra je mij hebt ontmoet?” Deze vraag, gesteld door de acteur Richard Rüdiger – die een bijrol heeft in de film Le Mans – zou je kunnen opvatten als een waarschuwing. Maar voor Frank Wrobel was het meer een blijk van erkenning. Eindelijk was het hem gelukt om contact te leggen met een van zijn helden. Frank is onderzoeker, dromer, fan. Dat het woord ‘fan’ is afgeleid van ‘fanatiek’, hoef je hem niet uit te leggen. Zonder enige vorm van obsessiviteit, had hij Siegfried Rauch nooit ontmoet en was hij niet aan het originele script – met persoonlijke noot – gekomen. Dan had hij nooit zoveel foto’s van de set gehad, of een videoband die door Hans Herrmann is gesigneerd.
Waar begint zo’n verzameling? Gewoon: thuis op de bank. Bullitt was Franks instapmedicijn. Als trotse eigenaar van een rode Ford Mustang, speelde hij zelf ook eens een rol in een film. Hij was presentator, metselaar, reclameman en fotomodel. De 53 jaar oude Wrobel voer altijd een andere koers. Soms kan hij lastig zijn, maar hij weet je gauw te charmeren met zijn authenticiteit en passie. Frank dwaalt snel af. En misschien is dat wel de reden waarom hij zich zo nauw verbonden voelt met Steve McQueen.
Le Mans was liefde op het eerste gezicht
De Mustang die de achtervolging inzet op de Charger – dat smaakte naar meer. En Le Mans had op Frank precies hetzelfde effect. Steve McQueen had een kapitaal in deze film gestoken, er jaren aan gewerkt. Het werd geen blockbuster, maar veranderde langzaam in een icoon. Le Mans was een betere vertolking van de racewereld dan Grand Prix van John Frankenheimer. Het was de blauwdruk voor Rush en – met veel Hollywood-suiker besprenkelde – Le Mans 66.
Op de zolder van een heel normaal huis in de buurt van Saarbrücken, is ’s werelds grootste Le Mans-museum ondergebracht. Nergens anders vind je zoveel originele rekwisieten en gesigneerde memorabilia. Zelfs de integraalhelm met de naam ‘Ritter’ ontbreekt niet. Johann Ritter, gespeeld door Fred Haltiner, reed in de film als teamgenoot van Michael Delaney/Steve McQueen met een Porsches 917 KH.
Helaas ontbreekt een originele race-overall in de collectie. Tot twee keer toe was Frank heel dicht bij de aanschaf. Van de drie overalls die Steve McQueen in de film heeft gedragen, wist hij er twee te traceren. Maar toen het erop aankwam, roken de verkopers geld en werden de overalls voor bedragen met zes getallen op een veiling verkocht aan rijke verzamelaars. In Saarbrücken klopt echter het hart van de film. Met de steun van zijn vriendin Jasmin, heeft Frank een vriendenkring opgebouwd van mensen die zowel achter als voor de camera’s een rol hebben gespeeld. Hij beschouwt Siegfried Rauch – die in 2018 is overleden – als een goede vriend. De kok die de ‘Steve-steak’ (gemarineerd in honingsaus en met stukjes ananas) voor McQueen bedacht en voor de filmcrew heeft gekookt, nodigde Frank uit op zijn 50ste verjaardag.
Frank Wrobel en Steve McQueen zij-aan-zij
Toen het boek Steve McQueen in Le Mans, The Final Opus van Sandro Garbo in 2019 werd gepresenteerd, maakte Frank Wrobel opnieuw deel uit van het verhaal: vereeuwigd in een tekening, zij-aan-zij met Steve McQueen. Frank is meer dan een verzamelaar. Hij heeft de film een vervolg gegeven, door contact te zoeken met de betrokkenen en met eindeloze toewijding alle verhalen te onderzoeken. Zo heeft hij zijn puzzel van memorabilia en rekwisieten weten te voltooien. Hij houdt het vuur van Le Mans brandend.
