Lap Time: Dieter Glemser, Targa Florio 1966
Voor de 50e Targa Florio had Huschke von Hanstein een duidelijk doel voor ogen: Porsche moest en zou op Sicilië de categorie voor sportscars tot 2000 cc winnen. Vier fabrieks-Porsches, type 906, elk met twee rijders, plus een door Porsche ondersteunde 906 van de Zwitserse privérenstal Scuderia Filipinetti gingen op jacht in het wilde Madoniegebergte. De teamleider van Porsche wenste niets aan het toeval over te laten.
Vandaar dat de eigenzinnige racebaron zijn rijders, onder wie het jonge aanstormende talent Dieter Glemser uit Leonberg bij Stuttgart, in de trainingsweek elke dag al om 4 uur ’s ochtends uit bed trommelde. “Ik heb zeker zo’n 20 ronden gereden. Toen kende ik de baan vanbuiten”, herinnert Glemser zich ruim een halve eeuw later nog goed. “Ook al was dat op de openbare weg, een provinciale weg die niet was afgezet, allesbehalve ongevaarlijk.” Waar ze, ondanks alle voorbereidingen, alleen geen invloed op hadden, was het weer. Op de wedstrijddag zijn de weersomstandigheden op het 72 km lange traject verschrikkelijk: hevige stortregen en overal modder op de baan. De wagens gaan schuivend door de verraderlijke bochten van de smalle bergwegen en vinden nauwelijks grip.
Glemser deelt zijn Carrera 6, zoals de Porsche 906 ook wel genoemd wordt, met Hans ‘Lucky’ Herrmann. Deze routinier uit Stuttgart, pas weer in dienst bij Porsche, heeft zijn bijnaam te danken aan zijn huiveringwekkende crash in 1959 op de Avus in Berlijn. Herrmann rijdt als eerste en nestelt zich op de zevende, achtste plek. Voorop rijdt, in een Ferrari P3, local hero Nino Vaccarella, een schooldirecteur die elke centimeter van het traject uit zijn hoofd kent, gevolgd door Gerhard Mitter, Ludovico Scarfiotti, Willy Mairesse en Günter Klass. Met andere woorden: Ferrari, Porsche, Ferrari, Porsche, Porsche. Het is een genadeloze afvalrace in de plenzende regen. Rood tegen wit.
Na drie ronden neemt de jonge Glemser het stuur over van Herrmann. En het blijft maar stortregenen. Heel af en toe breekt de zon even door, dan slaat de stoom van de baan. De nevel blijft er in flarden boven hangen. Ter afwisseling komen er nog een paar korte, flinke hagelbuien voorbij om het afbrokkelende asfalt lekker glad te maken. Desondanks geeft Glemser ’m van jetje: “Legendarisch”, zegt hij nu als 80-jarige. “Ik haalde de een na de ander in, alle supersterren van die tijd.” Brutaal dringt hij door het hele veld naar voren. In de pits droomt Von Hanstein al van de overwinning, helemaal wanneer Glemser in de regen een onvoorstelbare tijd neerzet: na een ronde wordt de stopwatch stilgezet bij 45:30 minuten.
Modder in een scherpe bocht naar rechts zal de droom van de overwinning van de jonge coureur enkele momenten later echter aan stukken slaan. Glemser spint spectaculair, de wagen knalt tegen de muur, linksachter breekt de wielophanging af. Exit Glemser. Slechts twee van de vijf fabrieks-Porsches halen de finish – als eerste de Belg Willy Mairesse, die samen met zijn Zwitserse co-equipier Herbert Müller in de Filipinetti-Porsche de eerste plaats pakt. Huschke von Hanstein is tevreden. Missie geslaagd.
