Een Porsche cadeau
Als Caspers oom in 1979 voldoende geld van zijn salaris als tandarts bij elkaar gespaard heeft, koopt hij een splinternieuwe, rode Porsche 924. Het zou nog 17 jaar duren voordat Casper wordt geboren en wanneer hij teruggaat naar zijn vroegste herinnering aan de auto, staat de 924 al lang en breed afgeschreven in een hoek van zijn ooms garage.
Het jaar 1979 begint goed voor de oom van Casper. Op de plek waar nu een gigantisch appartementencomplex staat, beleeft garage Vencken in de jaren zeventig zijn hoogtijdagen. Naast Volkswagens en Audi’s verkoopt de Heerlense V.A.G.-dealer ook de Porsche 924. De sleutels van een rood exemplaar worden na betaling van zo’n 35.000 gulden aan de oom van Casper overhandigd waarna de auto veelvuldig wordt ingezet voor ritjes door de Ardennen of een wintersport. Daarvan zijn een stapel oude foto’s vandaag de dag nog het bewijs. Ook het onderhoud wordt jarenlang keurig door de garage uitgevoerd maar als twee decennia later de interesse afneemt, en samen met de waarde van de auto ook de algehele staat steeds minder wordt, komt de Porsche nog maar zelden buiten. “Ik kan mij herinneren dat mijn oom een keer met de Porsche bij mijn opa en oma aan kwam rijden, maar dat is dan ook de enige keer dat ik de auto buiten heb gezien,” blikt Casper Bijmans (24) terug. “Nee, de herinneringen die ik aan zijn auto heb, zijn die van een Porsche 924 in de hoek van zijn garage, onder een heleboel spullen, omgeven door de geur van stof, oude olie en benzine. Altijd als we bij mijn oom op visite gingen, sloop ik die garage in om even naar zijn rode sportwagen te kijken. Magisch vond ik dat. Ik wilde erin zitten, fantaseerde er geluid bij en waande mezelf rijdend in de Porsche. ‘Ooit’, dacht ik toen, ‘ooit wil ik zelf een rode Porsche 924’, een wens die altijd is gebleven.
Slechte start
Nadat de oom van Casper in 2013 helaas overlijdt wordt de Porsche na jaren stil gestaan te hebben naar buiten gereden. Van de rode kleur is na al die jaren niets meer over en hij start wel, maar loopt beroerd. De auto gaat naar de nicht van Casper, in Rotterdam. “Er werd gelukkig weer gereden met de auto, zij het heel af en toe. De staat van de auto was echter slecht en werd er door de jaren heen niet veel beter op,” zag Casper. “Ik bood mijn nicht daarom aan om de Porsche een tijdje mee te nemen voor een grondige opfrisbeurt.” En zo komt in 2018 na 22 jaar eindelijk het moment dat Casper met de sleutel in zijn hand instapt, en voor het eerst zelf de vierpitter start. “Een bijzonder moment, natuurlijk. Heel vaak had ik daarover als klein jongetje gefantaseerd, en nu gebeurde het echt: ik nam de auto mee naar mijn woonplaats in Limburg.” De start in Rotterdam was met wel wat horten en stoten verlopen maar eenmaal op de snelweg presteerde de oude 924 redelijk goed. Totdat de afrit genomen werd en de auto hoestend tot stilstand kwam en uitviel. Alsof de auto al die jaren heeft volgehouden en in het zicht van de haven struikelend opgaf. Maar de redding was nabij, dat zou al snel blijken.
Zijn glans terug
Het is duidelijk, de techniek is als eerste aan de beurt. Casper is redelijk technisch maar - net afgestudeerd in communication & multimedia design - geen professioneel techneut. “Ik heb de hulp in geroepen van bevriende monteurs. Het bleek de ontsteking te zijn. Er kwamen nieuwe bougies in en nieuwe bougiekabels, et voila, de motor draaide weer keurig. We hadden het geluk dat het injectiesysteem in orde was, want daar wil je geen gedoe mee krijgen. Nadat we de auto technisch weer in orde hadden gemaakt heb ik mij samen met een vriend op de doffe lichtroze lak gestort. Na een dag hard werken was het polijstwerk klaar en had de auto zijn oude glans weer grotendeels terug en was de Porsche weer Marsrot. Een megaverschil.” Nadat de Casper de oude Porsche zijn glans weer letterlijk en figuurlijk had teruggegeven, bracht hij hem voldaan terug naar Rotterdam. “Eenmaal terug, kwam echter een verkoop van de Porsche ter sprake. Het is een oude auto die technisch aandacht en een goede stalling nodig heeft. Bovendien moet erin gereden worden. Stilstand is achteruitgang. Dat besproken hebbende liet ik de auto achter, waarna het onderwerp niet meer ter sprake kwam.”
Lijnenspel
Casper wordt een jaar later voor zijn 23ste verjaardag in Rotterdam verwacht. “Met een smoes hebben ze mij daar heen gelokt. Daar stond de 924 van mijn oom met een heel grote berg ballonnen. Ik kreeg zijn auto voor mijn verjaardag cadeau. Een onbeschrijfelijk moment. Ik heb altijd aan de droom vastgehouden dat ik ooit een 924 zou willen hebben. Dat ik nu zíjn 924 heb, had ik nooit durven dromen. De auto die ik jarenlang opzocht onder een groeiende hoeveelheid rommel in een donkere garage, daar rij ik nu dagelijks mee rond. Ze hadden de auto vooraf zelfs nog een keer helemaal laten nakijken, dus ik kon er direct mee wegrijden. Ik ben fotograaf en heb ook verschillende opdrachten voor automerken. Ik ben dus grafisch onderlegd en kijk ook met die ogen naar de lijnen van deze auto.” Zoals op de beelden te zien is, is de 924 een mooi onderwerp voor Casper om te fotograferen. Hij zoekt contrasterende of stimulerende omgevingen die mooie bij het silhouet van de 924 passen. “Het ranke ontwerp met de lijnen van neus tot spoiler, het achterste zijraampje en grote achterraam, het is allemaal onderdeel van een zeer clean ontwerp en die klapkoplampen zijn natuurlijk een te gekke attractie. Het patina van de auto en de oude stickers van de verzekeringsmaatschappij en de surfschool, daar ga ik niets aan veranderen. Ik ben twee meter en heb daarom wel het stuur vervangen voor een wat kleiner exemplaar. Ik heb even met de gedachte gespeeld om er een outlaw van te maken maar ik heb besloten dat ik hem liever origineel hou. Wel zag ik laatst een rode 924 met Martini stickers in oranje en geel. Ik sluit niet uit dat ik zoiets een keer ga aanbrengen.”
Afgedroogd
Casper bezoekt graag verschillende bijeenkomsten. Hij is verrast te merken dat de Porsche-community – die voornamelijk bestaat uit mensen die behoorlijk duurdere Porsches rijden – hem met zijn eenvoudige 924 volledig accepteert. “Bij mijn deelnames aan de Eifel Run of andere ritten is de belangstelling van mensen voor mijn auto echt groot. Wat ik zo leuk vind aan het rijden met deze auto, is dat je hem echt kan vloeren. Plankgas rijden is met weinig modernere of snellere auto’s namelijk nog mogelijk. Ik krijg ook zo veel duimen omhoog onderweg, de reacties zijn eigenlijk altijd heel positief. En nu ik er zelf in rijd, valt mij op hoe zeldzaam ze eigenlijk zijn geworden. Ik kan hem gelukkig goed bewaren en doe er alles aan om hem netjes te houden. Als ik in de regen heb gereden en ik wil hem weer terugzetten in de garage, droog ik hem altijd eerst helemaal af. Daar moet iedereen wel om lachen, haha. Deze auto gaat echt nooit meer weg. Al moet ik hem in de hoek van de garage, onder rommel bedekt bewaren.”
