Sunday Drives: Onderweg met Jeff Zwart
In de eerste aflevering van de nieuwe reeks ‘Sunday Drives’ laat fotograaf/regisseur Jeff Zwart ons kennismaken met zijn favoriete route.
Waar
Independence Pass, Colorado
Lengte
52 kilometer
Bijzonderheden
Scherpe haarspeldbochten en hoge snelheden op grote hoogte
Jeff Zwart is niet onbekend met de bergen. Zijn leven staat in het teken van snelheid en hoogte. Waarschijnlijk is Jeff recordhouder voor het aantal starts aan de Pikes Peak International Hillclimb. Hij wist deze race naar de top van de wereldberoemde berg in Colorado liefst acht keer te winnen. Niet zo verwonderlijk dus dat de Independence Pass zijn favoriete weg is.
“Dat ik deze weg zo vaak neem is pure noodzaak,” legt Jeff uit. In dit prachtige uitgestrekte gebied in Colorado is het vaak een hele onderneming om van A naar B te rijden. “Het is de kortste route van mijn woonplaats naar de grote stad. Als de Independence Pass ’s winters is afgesloten, ben je zomaar een uur langer onderweg.”
Voor Jeff zijn uitdagende bergwegen een tweede natuur. “De Independence Pass is heel afwisselend. Je komt scherpe haarspelden tegen, maar ook lange snelle bochten. Op de top bereik je een hoogte van 3660 meter. Dan rijd je boven de boomgrens.”
De Independence Pass begint in Aspen op een hoogte van 2440 meter boven zeeniveau en klimt naar 3687 meter op zijn hoogste punt. Dan daalt de weg langs de bergwand af naar de historische mijnbouwstad Leadville dat op meer dan 3000 meter de hoogstgelegen stad van de Verenigde Staten is.
De bergpas is een 52 kilometer lange sectie van Highway 82 en is in de zomer een populaire toeristische trekpleister. ’s Winters wordt de weg afgesloten, als zware sneeuwval en lawines het verkeer onmogelijk maken.
“De hoogte is hier van grote invloed,” vertelt Jeff. “Mijn Porsche 356 uit 1953 heeft een vermogen van amper 60 pk – op zeeniveau. Maar op de Independence Pass is daar hooguit 40 pk van over. Dat maakt het bereiken van de top een hele onderneming. Een vroege 911 is een perfecte auto voor deze weg. Er zijn beslist snellere auto’s denkbaar maar het motorgeluid dat tussen de bergen galmt maakt alles goed. Je moet bovendien hard werken. Het is een hele uitdaging om op het juiste moment in het juiste toerengebied te zijn.”
Ook al rijdt Jeff deze weg tientallen keren per jaar, hij is elke keer weer onder de indruk van het voortdurend veranderende landschap. “Vanuit Aspen kom je in een gebied waar veel wild leeft. Je moet niet raar op kijken als er ineens een eland oversteekt. Dan begint de beklimming en kom je op plaatsen waar je tegemoetkomende auto’s amper kunt passeren.”
“De Independence Pass verandert voortduren. In de lente ligt er nog sneeuw langs de weg en zie je boomstammen die door lawines naar beneden zijn gesleurd. In de herfst rijd je door spectaculaire tunnels van gele bladeren. Maar mijn favoriete tijd van het jaar is de vroege zomer. Dan is de temperatuur ’s ochtends al heel aangenaam, draai ik de ramen omlaag en is er nog nauwelijks verkeer.”
Voor zijn jaarlijkse pelgrimage naar Pikes Peak, vormt de Independence Pass voor Jeff een ideale voorbereiding. Dan kan hij zich volledig concentreren op de eigenaardigheden van de bergen, de grillen van het asfalt en de invloed die de ijle lucht op de motor heeft.
Zoals snelheid en hoogte een bestandsdeel van zijn leven zijn geworden, zo is de Independence Pass dat ook. “Er is geen weg die ik vaker heb gereden. Bij mooi weer, maar ook in de regen en bij sneeuw of hagel. Overdag en in het holst van de nacht. Elke keer laat de route zich weer van een andere kant zien. Dat is wat de Independence Pass uniek maakt.”
