Sera Tremble: op jacht naar perfectie

Wanneer stuntrijder Sera Trimble in actie komt op de filmset, is perfectie een vereiste. En zo kiest ze ook haar auto’s uit.

Sera Trimble is de belichaming van de ‘American dream’. Nadat ze bij een hotel had gewerkt bij de parkeerservice, werd ze stuntrijder in Hollywood. In dit interview vertelt Trimble hoe ze de top heeft bereikt, en hoe ze als perfectionist terecht kwam bij Porsche.

Heb je altijd al je beroep willen maken van autorijden?

Dat is zo gegroeid. Met de baantjes die ik had, was ik veel met auto’s op pad. Eerst als pizzabezorger op highschool, later bij de valet parking van een hotel. Uiteindelijk ben ik in de filmindustrie beland, en zit ik opnieuw vaak achter het stuur.

Niet iedereen wordt stuntrijder. Hoe is dat gegaan?

Bij dat hotel logeerde eens een filmploeg uit Los Angeles. De regisseur had staan kijken hoe ik met auto’s omging. Hij nodigde me uit om naar de filmset te komen. Ik greep die kans met beide handen aan, betaalde een collega 40 dollar om mijn dienst over te nemen. Het was niet makkelijk om voor een andere baan te kiezen, maar iedereen van de filmcrew was zo aardig. Dus ik dacht: ik geef het een kans. Vier maanden later zat ik in het vliegtuig naar Los Angeles.

Ben je meteen een rijtraining gaan volgen?

Ja, op aanraden van iemand van de filmcrew ging ik naar de Rick Seaman Stunt Driving School, voor een opleiding van drie dagen. Mijn instructeur zei: “Je kunt maar beter meteen hier naartoe verhuizen.” En dat heb ik gedaan. De eerste drie jaar werkte ik als PA op de filmset, om het wereldje te leren kennen. Ik stak elke dollar in rijcursussen en -trainingen. Als je dan als specialist wilt gaan werken, dan moet je dat wel waar kunnen maken.

Ben je perfectionistisch ingesteld?

Nou en of! Ik probeer mezelf continu te verbeteren, en het liefst wil ik dat altijd alles in één keer lukt. Dat is waarvoor ik word ingehuurd. Ik wil niet viral gaan in een fail-video op YouTube.

Wat was tot nu je belangrijkste opdracht?

Dat was een commercial voor Domino’s. Ik speelde een pizzabezorger, en werd in een Gotham City-achtige setting achtervolgd door The Joker. Dat was in de tijd dat The Dark Knight uitkwam. Het leek wel alsof we een blockbuster draaiden, zo groot was het budget.

Is dat ook de klus waar je het meest trots op bent?

Nee hoor. Dat is een commercial waarin een meisje haar rijexamen doet. Je ziet hoe ze door de pylonen slalomt en de lesauto met een achterwaartse 180-gradenslip voor het gebouw van de examinatoren parkeert. In eerste instantie moest dat een voorwaartse 180-gradenslip zijn, maar door alle elektronica die ingreep, lukte dat niet. Een achterwaartse 180-gradenslip is in feite veel moeilijker. Ik heb de manoeuvre eerst uitgeprobeerd op een leeg parkeerterrein. Ten slotte gingen we ervoor. Om te voorkomen dat de auto zou overreageren en op de stoep klapte, moest ik een vaste snelheid aanhouden. Terwijl ik uit het achterraam keek, gaf de stand-in voor de examinator aanwijzingen. Hij riep “30, 31, 32 km/h, houden zo, houden zo!” En toen kwam het commando over de radio dat ik de auto om moest gooien. We hebben de stunt drie keer herhaald en niets ging fout.

Je rijdt voor je werk met allerlei auto’s, maar wat heb je eigenlijk zelf?

Ik heb een behoorlijk aftandse 911 Carrera uit 1986. Met racebumpers, want ik vind die standaard schokabsorberende bumpers niet mooi. Daarnaast heb ik een Macan. De wegen hier zijn erg slecht en het onderstel van de auto gaat daar perfect mee om.

Waarom Porsche?

Omdat het geweldige auto’s zijn. Na een aantal auto’s met de motor voorin, wilde ik iets anders. Ik koos voor een Cayman GTS, met middenmotor. Maar die was naar mijn smaak toch te opzichtig. Ik reed er alleen in het weekend mee, om alle aandacht te ontlopen. Uiteindelijk heb ik de Cayman ingeruild op een Macan. Die springt veel minder in het oog. Ik gebruik de Macan vooral voor woon-werkverkeer, maar hij is ook ideaal voor roadtrips naar de Canyons.

Is de oude 911 je ware liefde?

Ja, zeker! Hoewel het in eerste instantie een haat-liefdeverhouding was. Vlak nadat ik de auto had gekocht, moest de versnellingsbak al worden gereviseerd. Maar sindsdien rijdt-ie fantastisch. Je kunt zó veel van de auto vragen, desnoods uren lang met 4500 toeren blijven rijden terwijl het buiten dik 40 graden is. We maken jaarlijks een roadtrip, met zo’n twintig mensen die allemaal een 911, 356 of 912 hebben. Het is prachtig hoe iedereen aan hun auto’s sleutelt, kleine persoonlijke verbeteringen doorvoert. Dat kan ik erg waarderen.

Wat heb je zelf allemaal aan de 911 veranderd?

Best veel. Allereerst kwam er een sperdifferentieel. Daarmee voel je de auto zoveel beter aan. Ook is het hele onderstel aangepast, met kortere veren. Verder is er een ander uitlaatsysteem onder de auto gekomen, dat op constante snelheid niet zo dreunt. En ik heb matzwarte Fifteen52-wielen gekocht. Zo zonder chroom ziet de auto er fantastisch uit.

En wat brengt de toekomst?

Beroepsmatig kan dat elke dag weer ander zijn. Toevallig werd ik vanochtend gebeld voor een nieuwe klus. Wat betreft mijn auto’s voldoet de Macan aan al mijn eisen. En de 911 is zoals ikzelf ben: hij is luidruchtig, hij stinkt en ziet er een beetje onverzorgd uit. Als ik moest kiezen? Dan bleef mijn oude afgeleefde 911 beslist.